
VSA-hulpaanslag laat Suid-Afrika R7.5 miljard tekort vir MIV-werk
Suid-Afrika se pogings om die MIV-epidemie te bekamp, het ‘n ernstige stelletjie ondervind weens ‘n onlangse besluit van die Verenigde State van Amerika om hul finansiële ondersteuning aan die land te verlaag. Hierdie ontstaan het Suid-Afrika R7.5 miljard tekort gelaat, wat die land se gesondheidsdienste en MIV-behandelingsprogramme direk benadeel.
Die Verenigde State is traditioneel een van die grootste donateurs van MIV- en vigsprogramfinansiering in Suid-Afrika, wat een van die lande met die hoogste aantal MIV-geïnfecteerdes ter wêreld is. Amerikaanse hulp, wat deur verskeie agentskappe, insluitend die PEPFAR-program (President’s Emergency Plan for AIDS Relief), verskaf word, het miljoene lewens gehelp red en mense in staat gestel om toegang tot noodsaaklike mediese sorg te kry.
Desondanks het die huidige regering in Washington besluit om die hulpbedrae aan verskeie lande, insluitend Suid-Afrika, te verminder. Hierdie besluit is op verskeie gronde gemaak, insluitend ’n fokus op nasionalistiese belange en ‘n herprioritisering van binnelandse aangeleenthede. Die afname in Amerikaanse hulp sluit juis die ondersteuning in wat nodige medikasie, toetse en opvoedkundige programme insluit.
Die impak van hierdie finansiële aanslag is reeds sigbaar en sal waarskynlik verder aanhou om Suid-Afrika se MIV-strategieë te vererger. Verskeie nie-regeringsorganisasies en gesondheidsaktiviste het hul kommer uitgespreek oor die gevolge wat hierdie hulpverliese op die land se gesondheidsorgstelsel sal hê, veral in ‘n tyd waar die behoefte aan MIV-behandeling en -voorkoming, meer as ooit, krities is.
Suid-Afrika se regering het intussen reeds begin om planne te maak om die finansiële leemte te vul. Dit sluit in om alternatiewe bronne van finansiering te soek, sowel as om plaaslike en internasionale vennote te mobiliseer om te help in die bestrijding van die epidemie. Daar word egter bespiegel dat die soeke na nuwe finansiering nie vinnig genoeg sal wees om die onmiddellike tekort te vergoed nie.
Die onlangse besluit van die VSA beklemtoon die kwesbaarheid van internasionale hulp en die noodsaaklikheid om ‘n meer volhoubare en diverse finansieringsmodel vir gesondheidsorg in Suid-Afrika te ontwikkel. Dit is duidelik dat die tyd dringen en dat die land nie net staat kan maak op buitelandse hulp nie, maar ook op selfstandigheid en innovasie moet fokus om hierdie krisis die hoof te bied.
Ná die COVID-19-pandemie, was daar reeds ‘n aansienlike druk op gesondheidsorgstelsels regoor die wêreld. Met die afname in hulp kan die gevolge van onvoldoende MIV-behandeling en -voorkoming nie net die huidige bevolking beïnvloed nie, maar ook toekomstige geslagte se gesondheid in gevaar stel.
Die pad vorentoe vereis samewerking, en alle betrokkenes, insluitend regerings, internasionale organisasies en die private sektor, moet saamwerk om die negatiewe uitwerking van hierdie hulpverliese te verlig. Die toekoms van miljoene MIV-geïnfecteerde individue in Suid-Afrika hang af van hoe vinnig en effektief die land kan reageer op hierdie uitdagings.